รุ่ย ๒ หมายถึง ว. หลุดออกจากที่เดิมทีละเล็กละน้อย เช่น ด้ายชายผ้ารุ่ยไปทีละเส้นสองเส้น.
ว. ตก ๆ หล่น ๆ เช่น หอบของมารุ่ยร่าย, เก็บไม่เรียบร้อยเช่น ผมมวยเก็บไม่หมดดูรุ่ยร่าย.
น. สัตว์จําพวกเนื้อชนิดหนึ่ง. (ป.).
ก. แค้นเคือง, โกรธ. (ส. รุษฺฏ; ป. รุฏฺ?).
ก. งอก, งาม, เจริญ. (ป., ส.).
ก. งอก, งาม, เจริญ. (ป., ส.).
ว. เปรียบ, ดุจ. (เทียบ ข. รุหาน).
น. ช่อง เช่น รูเข็ม ผ้าขาดเป็นรู, ช่องที่ลึกเข้าไปในสิ่งต่าง ๆ เช่นรูหู รูจมูก รูปู รูงู.